vo subah kabhii to aaegii vo subah kabhii to aaegii in kaalii sadiyon ke sar se jab raat kaa aanchal dhalakegaa jab dukh ke baadal pighalenge jab sukh kaa saagar chhalakegaa jab ambar jhuum ke naachegaa jab dharatii nagame gaaegii vo subah kabhii to aaegii jis subah kii khaatir jugjug se ham sab marmarkar jiite hain jis subah ke amrit kii dhun men ham zahar ke pyaale piite hain in bhuukhii pyaasii ruuhon par ek din to karam faramaaegii vo subah kabhii to aaegii maanaa ki abhii tere mere aramaanon kii qiimat kuchh bhii nahiin mittii kaa bhii hai kuchh mol magar inasaanon kii qiimat kuchh bhii nahiin inasaanon kii izzat jab jhuuthe sikkon men na tolii jaaegii vo subah kabhii to aaegii daulat ke liye jab aurat kii ismat ko na bechaa jaaegaa chaahat ko na kuchalaa jaaegaa gairat ko na bechaa jaaegaa apane kaale karatuuton par jab ye duniyaa sharamaaegii vo subah kabhii to aaegii biitenge kabhii to din aakhir ye bhuukh ke aur bekaarii ke tuutenge kabhii to but aakhir daulat kii ijaaraagaarii ke jab ek anokhii duniyaa kii buniyaad uthaaii jaaegii vo subah kabhii to aaegii majabuur budhaapaa jab suunii raahon kii dhuul na phaankegaa maasuum ladakapan jab gandii galiyon men bhiikh na maangegaa haq maangane vaalon ko jis din suulii na dikhaaii jaaegii vo subah kabhii to aaegii faaqon kii chitaaon par jis din inasaan na jalaae jaaenge siinon ke dahakate dozakh men aramaan na jalaae jaaenge ye narak se bhii gandii duniyaa jab svarg banaaii jaaegii vo subah kabhii to aaegii jab dharatii karavat badalegii jab qaid se qaidii chhutenge jab paap gharaunde phuutenge jab zulm ke bandhan tuutenge jelon ke binaa jab duniyaa kii sarakaar chalaaii jaaegii us subah ko ham hii laaenge vo subah hamiin se aaegii vo subah hamiin se aaegii vo subah hamiin se aaegii manahuus samaajii dhaanchon men jab zulm na paale jaaenge jab haath na kaate jaaenge jab sar na uchhaale jaaenge jelon ke binaa jab duniyaa kii sarakaar chalaaii jaaegii vo subah hamiin se aaegii sansaar ke saare mehanatkash kheton se milon se nikalenge beghar bedar bebas insaan taariik bilon se nikalenge duniyaa amn aur khushhaalii ke phuulon se sajaaii jaaegii vo subah hamiin se aaegii
